Ezkongaien janzkeran ere aldaketak egon dira mende honetan; dana dala, ezkontzako jantziak dotoreak izan dira beti. Mendearen erdialdera arte, emaztegaia beltzez edo kolore ilunez janzten zen eta osagarritzat meza-liburua eta errosarioa zeraman. Ordutik aurrera jantzi zuria eta lore-sorta dira erabilienak. Era berean, senargaiak eraman ohi zuen jantzi beltzaren ordez kolore argiagoak erabiltzen dira orain.
En Vasconia peninsular la celebración religiosa se ajustaba a las ceremonias preceptuadas por el Manual Toledano en tanto que en Vasconia continental se atenía a lo indicado en el Ritual RomanoHego Euskal Herrian, Toledoko ohikunearen arabera egiten zen eliz-ospakizuna, Ipar Euskal Herrian, aldiz, erritual erromatarraren arabera. El otorgamiento del consentimiento y la bendición de arras y anillosLehen elizaren ate aurrean baimena eman eta diru-eraztunak bedeinkatu egiten ziren, ''diruak hori baitzen promes eta eraztunakzin sagratuak egiteko izendatuta zegoen tokia. Berrogeita hamarreko hamarkadatik aurrera, ''tenían lugar antaño ante las puertas de la iglesiaospakizuna eliz barruan egiten hasi zen, lugar destinado a las promesas y a los juramentos sagradosaldare nagusiaren aurrean. A partir de los años cincuenta la ceremonia comenzó a celebrarse en el interior del templo, al pie del altar mayorMezan senar-emazte berriak ezkontza-estalkiarekin lotzen ziren. Durante la misa los nuevos esposos eran cubiertos con el velo nupcial que se imponía sobre la cabeza de la novia y los hombros del novioZapi hori emaztegaiaren buruan eta senargaiaren sor baldan jartzen zen. La gente siempre interpretó este rito como un enyugamiento, ''uztartuJendeak beti uste izan du ohikune hori uztarketa dela. ''En el rito actual del matrimonioEzkontzaren gaurko erritoa batez ere elizan egiten da, que tiene lugar generalmente dentro de la misa, cobra mayor relevancia la manifestación del consentimiento mutuo de los contrayenteseta garrantzi handiagoa hartu du ezkongaiek elkarri emandako baietzak.
Los efectos jurídicos de la nueva sociedad conyugal se expresan en el acta que firman los contrayentes juntamente con el sacerdote y los testigos. Actualmente este documento se firma sobre la mesa del altar, antaño en la sacristía.