Arlo honetan antzerako informazioa jaso liteke Vienako Kunsthistorisches Museumean dagoen Pieter Brueghel Zaharraren ''Haur-jokoak ''izeneko koadroaren azterketatik. Pintura honetatik jaso litekeenez, 1560.ekoa dela kontutan hartuta, Flandriako haurrek garai haretan txirringolan, izkutaketan, kaniketan, ogibideen itxurak, prozesioetara, panpinetara, dendetara, zapiarekin, zankoetara, txorro-morrora, eta abar, eta abar egiten zuten. Pintore flandiarrak azaltzen dituen larogeita lau jokootatik asko eta asko oraintsura arte gurean erabili izan dituztenen antz handikoak dira.
Decía Don José Miguel de Barandiarán que «en muchos de los juegos infantiles palpita el espíritu de generaciones que pasaron y se descubren huellas de antiguas creenciasOn Joxemiel Barandiarangoak esan zuenez «haur olgeta askotan igarotako belaunaldien oroimena eta aintzinako siniskeren aztarrenak zaindu dira muinean...». Para ilustrar esta afirmación aportaba este hechoGuzti hau argitzeko zera azaltzen zuen: «En el juego llamado ''Konzglo«Konzalo izeneko jokoan, ''muy usado en Ataún Ataunen (GuipúzcoaGipuzkoa)zabal-zabal dabilena, el que pierde es obligado a ponerse agachado contra la pared y a sostener al vencedor galtzen duenak hormaren kontra jarri behar du makurturik eta garailea eutsiz (que está montado a horcajadas sobre su espaldabere bizkar gainean jezarrita dagoena) , mientras no acierte el número de dedos que éste le coloca entre los hombroseta sorbaldan jartzen dizkion atzamarren kopurua igartzen ez badu, diciendo al mismo tiempobien bitartean zera esanik: ''anda, manda, zenbat beatz. ''Es el mismo juego que el A Coruñako ''De codín , de codáncodín, ''de La Coruña, el de eta Sevillan ''Recotín recotán recotín, ''de Sevilla, y el eta erromatarren ''Bucca, bucca quot sunt hic? ''de los romanos»joko berbera ditugu»<ref>José Miguel de BARANDIARAN. «Contribución al estudio paletnológico del pueblo vasco. El magismo» in OO.CC. Tomo V. Bilbao, 1974, [Nota 2]. oharra, pp. 230-231. or.</ref>.
Otro ejemplo de larga persistencia es el que ofrece el juego de «Tres en raya» que en varias zonas de Vasconia recibe el nombre de ''Artzain jokua ''(Juego de pastores) . El poeta latino Ovidio, describió este mismo juego hace dos milenios en su ''Ars amandi (III, ''365-366) con estos versos<ref>Cfr. Rodrigo CARO. ''Días geniales o lúdricos. ''Madrid, Espasa Calpe, 1978, p. 163.</ref>: