127 728
ediciones
Cambios
sin resumen de edición
Azken horiek bi motatakoak dira batez ere: 1- gertakari zentzugabeak (kontzientziak, “eragozpenak” batez ere gauez); 2- izadiak berak, eta zehatzago esanda animaliek, emandako abisuak. Seinaleek haiek ulertzen dakitenak jartzen dituzte alerta: ''laster norbait hilen da''. Ikuspegi horretatik begiratuta, funtsezkoa da araoaren, begizkoaren seinalea irakurtzen jakitea, ''belhagilea'', eta gainerako konjuruak, ''konjuratze'', halakoren edo halakoren heriotza desiratzen dutenak gure artean, ''herioa desiratzea''.
Azkenik, arrazoi batzuk dauzkagu sinesteko gure “aspaldiko garaiko” herrikide askoren ustez hildakoek gure artean jardueraren bat gauzatzen jarraitzen zutela arima herratuen forma hartuta, ''arima erratiak''. Benetako izaki bitartekoak, arima herratu horiek, beti aktibo, itzaletako bizilagunak baina distira iheskorretakoak ere, sakon hartutako arnasakoak, oso nekez sartzen ziren Elizak ustez azkena izango zen epaiketa handi horren zain prestatzen zien gelaurrean. Arrazoi batzuk dauzkagu sinesteko hildakoak, alde egin arren, ez zirela beti desagertzen. Sakonean, Elizak ezin zion ideia horri aurka egin, ideia hori jaso behar zuen, zentzu berezia emanez (horrela, ume hila Jainkoak aingeru bihurtzen du).
<div class="mw-translate-fuzzy">