Cambios

Página creada con «Ezkontzeko ez zegoen urtesasoi jakinik; bizi­moduak berak edo lanaldiak zehazten zuen hori. Ahal zela ez ziren Garizuman ezkontzen, ezta abenduan ere, elizak ez baitzuen o...»
Ezkontzak bi atal zituen: ezkontza bera, eliz ospakizuna, eta ezteiak edo ezteguak, haren ondorengo jaia. Lehenengoak ez zuen gaur egun duen besteko garrantzirik. Elizkizuna lanegunean izan ohi zen, gonbidatu gutxire­kin, lana ia eten ere egin gabe. Ezkontza egu­nean bertan edo handik gutxira bazkaria egi­ten zuten, etxeko seme edo alabaren ezkonti­dea etxean hartzea ospatzeko, edo etxera zeto­rrena andrazkoa izanez gero, etxekoandre berriari ongietorria emateko.
No ha habido épocas del año preferidas para casarseEzkontzeko ez zegoen urtesasoi jakinik; bizi­moduak berak edo lanaldiak zehazten zuen hori. Ahal zela ez ziren Garizuman ezkontzen, salvo las que venían impuestas por el modo de vida y los periodos de trabajo; se evitaban la Cuaresma y el Adviento porque en esos tiempos la Iglesia no permitía las vela­ciones ni las solemnidades nupcialesezta abenduan ere, elizak ez baitzuen onar­tzen belaziorik ez ezkontzarik egun horietan. Si bien no eran necesarias para el matrimonio ni la misa ni el rito de la velación la gente se atenía generalmente al uso eclesiásticoNahiz eta meza eta belazioko ohikunea ezkontzarako ezinbestekoak izan ez, elizaren aholkuak kontuan izan ohi zituzten.
El casamiento era sobre todo una cosa de jóvenes; ellos formaban el cortejo nupcial que se desplazaba a pie hasta la iglesia, acompa­ñando a los novios con música, cohetes y algarabía. Mozas eran quienes engalanaban el templo, y amigos y amigas de los desposados cantaban para dar brillantez al acto. Jóvenes amigos de los contrayentes, ''ezkonlagunak, ''eran también quienes actuaban de testigos, ''lekuko­ak, ''y firmaban el acta matrimonial. Es la juven­tud la edad para matrimoniar.
127 728
ediciones