Cambios

Página creada con «Ezkontzako argazkiak gizabanakoen bizitza­ko une garrantzitsu hori betikotzen du, eta ohitura moduan duela hamarkada asko heda­tu zen. Ezkonberriak argazkilari baten estu...»
Duela hamarkada batzuk, behin zeremonia amaituta zegoenean, emaztegaiak lore-sorta oparitzen zion Amabirjinari eleizan bertan edo beraren omenezko kaperan. Zenbait herritan, ostera, lore-sorta familiaren hilobian uzten zen. Lore-sorta lagun bati ematea edota airean goraka botatzea ohitura nahiko berria da, eta azken ohitura honi lotuta badago uste bat, lore-sorta hartzen duena izango dela lehe­na ezkontzen, hain zuzen.
El retrato de boda que perpetúa un aconte­cimiento importante en la vida se generalizó hace muchas décadas; los recién casados solí­an acudir antaño al estudio de un fotógrafo para hacerse la fotografía oficial que luegoEzkontzako argazkiak gizabanakoen bizitza­ko une garrantzitsu hori betikotzen du, enmarcadaeta ohitura moduan duela hamarkada asko heda­tu zen. Ezkonberriak argazkilari baten estu­dioara joaten ziren argazki ofiziala egitera. Gero, se colocaba en la dependencia más señalada de la casa; una copia se enviaba a los familiares que vivían lejosargazkiari markoa jartzen zitzaion eta etxeko gela garrantzitsuenean esekitzen zen. Etxetik urrun bizi ziren senideei kopia bana bialtzen zitzaien. En Vasconia continental la fotografía del grupo de todos los asistentes formaba parte del ceremonial de la bodaIpar Euskal Herrian, ezkon­tzara joandako guztien argazkia egitea ezkon­tzako zeremoniaren atal berezia zen.
Cuando los desplazamientos se hacían a pie la comitiva se encaminaba desde la iglesia a la casa o al establecimiento donde se iba a cele­brar el banquete de bodas. A veces se incor­poraba a este cortejo el carro de boda, ''eztai­-gurdia, ''con el arreo y el ajuar. Más frecuente­mente, sin embargo, este transporte del arreo se hacía algunas fechas antes o después del casamiento.
127 728
ediciones