127 728
ediciones
Cambios
sin resumen de edición
Gaixoa hil ondoren, difuntuaren senitartekoak dolualdian sartzen dira. Aldi berri honen ezaugarririk adierazgarriena eguneroko zeregi nak alde batera uztea izango da. Lehenengo dolualdia hildakoari lurra eman ondoko hiletabazkariaz amaituko da. Bitartean, auzorik hurbilenak edo hildakoaren etxetik gertu bizi diren senideak izango dira etxeko lanen ardura hartuko dutenak.
Heriotza dela-eta nabari azalduko dira auzokoen auzokoen arteko lokarriak eta baita lokarriok eskatzen eskatzen dituzten eginbehar jakinak. Egoera hauetan hauetan auzokoen arteko harremanek izan duten garrantzia garrantzia aipagarria da, elkarren arteko ikusi-ezinak ezinak ere erabat gainditzen direla. Halere, inkestetan agerian ikusi dugunez, aspaldi baten gehienbat auzokoak arduratzen baziren ere, gero gero eta gehiago senideak beregandu dituzte hildakoaren hildakoaren etxeko zeregin horiek.
Heriotzaren deia berehala egiten zaie auzoko guztiei elizako hil-kanpaiak joaz. Kanpaiok hildakoaren alde otoitz egitera gomit egiten dute. Kanpaiotsak ez dira berdinak izango, hildakoa gizonezkoa, emakumezkoa edo umea izan. Hiribildu batzuetan norbaiten heriotza iragarteko ardura heriotz deitzaileak («avisadoras») hartzen zuen, edota gazte mutilek (Araban) eta «auroroek» (Nafarroan).