Cambios

Saltar a: navegación, buscar

Preambulo Ritos funerarios en vasconia/eu

219 bytes eliminados, 11:49 13 dic 2017
Página creada con «Lehenagoko bizimoduan, hildakoaren etxea zen heriotz ohikune nagusien erdigunea; berta­tik irteten zen hileta-jarraigoa, gehienbat etxeko eta senideek osatzen zutena, eta...»
Usadio zaharrean, heriotzaren gertaerak au­zoen artean harreman estua sortzen zuen eta, gehiago edo gutxiago, guztiek ematen zieten la­guntza hildakoaren etxekoei. Baina gorago aita­tu ditugun eginbeharren bidez adierazten zen elkartasun horren ordez, gauregun merkatal zerbitzuak betetzen dute zeregin hori, heriotz zerbitzuek. Zeregin horien profesionalizaziorik handiena tanatorioena litzateke, bertan eduki­tzen baitute orain hilotza elizkizunera arte.
La ejecución de estas acciones formaba parte de los deberes vecinales y expresaba los vínculos de relación mutua que existían entre las casas y las familias que convivían en el marco de una vecindad. Muchas de estas prestaciones han si­do sustituidas actualmente por servicios funera­rios de carácter impersonal. La expresión más acabada de la profesionalización de tales servi­cios sería el tanatorio donde el muerto perma­nece durante el tiempo que precede a las exe­quiasLehenagoko bizimoduan, hildakoaren etxea zen heriotz ohikune nagusien erdigunea; berta­tik irteten zen hileta-jarraigoa, gehienbat etxeko eta senideek osatzen zutena, eta bertara itzul­tzen ziren guztiak elizkizunak amaitu eta kanpo­santuan gorpuari lurra eman ostean.
En el sistema tradicional la casa mortuoria ocupaba el lugar central en el conjunto de los ritos funerarios; de ella salía el cortejo fúnebre, integrado principalmente por el grupo de fami­liares y parientes, y a ella retornaba una vez ce­lebradas las exequias en la iglesia y llevado a cabo el enterramiento en el cementerio.
127 728
ediciones