Antzina, senar-emazteen eginkizun eta lanak gaur egun baino mugatuago eta ezberdinduago zeuden. ''Etxea'' eta etxea inguratzen zuen ''etxaldea'' ezberdintzen ziren. Bigarren horren barruan alboko eraikuntzak, tresnak, animaliak, landak eta basoak zeuden. Aurreko guztia, nekazaritza- eta abeltzaintza-ustiategi batean, produkzioari begira egituratuta zegoen. Etxe barruko eremua elikagaien produkzio eta banatzeari, garbitzeari eta atseden hartzeari begira antolatuta zegoen.
Tradicionalmente el ámbito del hombre lo han ocupado las labores que se desempeñan fuera de la casaTradizioz, sean éstas agrícolagizonak etxetik kanpoko lanak egin izan ditu, hau da, nekazaritza, abeltzain -ganaderastza, artesanales o de otro tipoartisautza eta bestelakoak. Dentro de ella, el hogar es el espacio de la mujer, con la excepción de la huerta o huertoEtxe barrua emakumearen lekua da, ''baratzabaratz'' u edo ''ortua''salbu: bertara ere ateratzen ziren, que está a su cargo, a donde “sale” la mujereuren ardura zenez gero. Por el contrarioEtxe barruan, dentro del recinto domésticoaitzitik, el hombre “entra” en la cuadragizonezkoak kortara “sartzen” ziren; euren arduren barruan zegoen lana zen, que está a su cuidadonahiz eta emakumeek ere laguntzen zuten, pero donde también colabora activamente la mujertxerriak edo oiloak bezalako animalia txikiagoekin lotutako lanetan, principalmente en la atención a los animales menores como el cerdo y las gallinas que suelen estar a su cargoadibidez. La mujer Emakumezkoak ziren, era la encargada de atender el culto a los familiares difuntosberean, familiako defuntuen, ''gure aurrekoakaurreko'' (los que nos precedieron)en, y presidía los ritos funerarios en la sepultura o fuesa de la iglesiakultuaz arduratzen zirenak. Sepulturako nahiz eliza-kanpoko errituetako burua zen.
En otros modos de vida distintos del agrícola-ganadero, como son el pastoreo o la pesca, las prolongadas ausencias del marido fuera de la casa obligaban a la mujer a asumir funciones que normalmente hubieran estado encomendadas a él.