127 728
ediciones
Cambios
sin resumen de edición
<languages></languages>
== Arimaren eta gorputzaren bereizketa ==
Agonia-prozesuaren goxotasuna edo gogortasuna eta hildakoari heriotzaren ondoren geratu zaion begitartea salbazioaren edo kondenaren zantzutzat hartu izan dira askotan.
Arrasaten (G) eta Beran (N)<ref>Julio CARO BAROJA ''La vida rural en Vera de Bidasoa. ''. Madril, 1944, 168. or.</ref> esaten da goxo hiltzen direnak, begitartean goxotasun keinu bati eutsita, salbatu egiten direla; nekez .hiltzen direnei eta begitartea desitxuratuta geratzen zaienei buruz, aldiz, infernura doazela uste da. Orozkon (B), hildakoa goxotasunez hiltzen baldin bazen haren arima salbatu egin zelako seinale zen; baina oinaze handia erakutsiz hiltzen baldin bazen, uste zen kondenatuta zegoela<ref>AEF, III (1923) 7. or.</ref>.
=== Naturaren zeinuak ===
Hondarribian (G), esaten zuten urte batzuen buruan usteldu gabe irauten zuten gorpuak santuenak zirela<ref>AEF, III (1923) 91. or.</ref>.
Errigoitin ere (B) santutzat jotzen den gorpu usteldu gabea dago gordeta, Andra Mari eliza nagusiko sakristian, herritarrek ''gorputz santu''«gorputz santu» <ref>''Iturrizak egin zuen dagoeneko horren aipamena, adieraziz elizaren berreraikuntzan aurkitu zutela 1550. urtearen inguruan.. Vide Juan Ramón de ITURRIZA. Bilbo, 1938, 420. or.''</ref> deitutakoa.
== Salbazioa ziurtatzeko praktikak ==
{{DISPLAYTITLE: IV. ARIMAREN PATUARI BURUZKO SINESMENAK}} {{#bookTitle:Heriotz Ohikuneak Euskal Herrian|Ritos_funerarios_en_vasconia/eu}}
