Cambios

<languages></languages>

Kapitulu hau odolaren azterketari dago eskainia; herritarrek haren garrantziaren kontzientzia izan dute, hala gorputzarentzako funtsezko jariakin gisa duen funtzionamendu ona zainduz nola ezusteko nahasmenduak gertatuz gero haren presentziak sortzen duen alarmarengatik. Likido hori odol-ateratzeen bidez garbitzeko eta mehetzeko hainbat prozedura deskribatzen dira. Atal bat diabeteaz, herri hizkeran “azukrea odolean”, arduratzen da, eta, bestea, anemiaz. Sudurreko odoljarioez eta jendeak horiei egotzitako onurez eta arriskuez ere mintzo da testua. Odoluzkien eta barizeen eragileek eta horiei aplikatutako sendabideek osatzen dute obraren zati honen edukia.

Inkesta egindako herrietan oso informazio gutxi jaso da barizeei buruz. Karrantzan (B) esan izan da ugariagoak direla emakumeengan gizonengan baino. Herri horretan esaten zen kontu handiz ibili behar zela barizeak ez zauritzeko, uste baitzen hori gertatzen zitzaiona odolustuta hil zitekeela. Antzina, adibidez, emakumeak garia segaz ebakitzera joaten zirenean, barizeak baldin bazituzten galtzerdi lodiak janzten zituzten lastoarekin ez ziztatzeko.

{{DISPLAYTITLE: XI. ODOLA}} {{#bookTitle:Herri Medikuntza Euskal Herrian|Medicina_popular_en_vasconia/eu}}