Ver el código de «LUGARES Y MODOS DE ENTERRAMIENTO/eu»

<languages></languages>
__TOC__ 

<div style="margin-left:0cm;"></div> 

<div style="margin-left:0cm;"></div> 

<div style="margin-left:0cm;"></div> 

<div style="margin-left:0cm;"></div> 

<div style="margin-left:0cm;"></div> 

Bere barruan Euskal Herria hartzen duen esparru kulturalean ehorzketa izan da gorpuzkiei atseden emateko eskuarki erabili den bitartekoa. Azken urteotan beste prozedura bat agertu da: errausketa; baina oraindik ere bakanak dira horretara jotzen duten familiak, eta, batzuetan errautsak zabaltzen badira ere, normalean ehortzi egiten dira<ref>Bilboko udal hilerriko errausketa-labean, Bizkaiko Derio udalerrian kokatua, 1991n egin zen lehen errausketa. Harrezkero, gero eta ugariagoak izan dira, eta 1994an haien kopurua ehorzketen erdiaren parekoa izatera iritsi zen. Badirudi saihestezina dela giza aglomerazio handiak sortzen diren eta ehorzketarako leku gutxi dagoen lekuetan, horren ondorioz ehorzketak garestitzen direlarik, errausketa zabaltzen joatea. Aurretik, gainditu beharra dago familiako kideek, batez ere errautsak ehorzten ez direnean, hilak bisitatzeko, haien alde otoitz egiteko eta haietaz gogoratzeko erreferentzia punturik gabe gelditzearen aurka agertzen duten erresistentzia. Hileta errituetan izandako eraldaketa ugarietako asko bezala, errausketarena hiriguneetan hasi da. Hilotzak errausteak bata bestetik urrun dauden lekuen arteko garraioa ere erraztu du.</ref>.

Elizaren inguruan egindako ehorzketen ondorioz zimitorio (gaztelaniaz, ''cementerio'') izena eman zitzaion haren atariari, eta izen horrek iraun egin du, auzokoek eliz atarian egiten zituzten bilerei erreferentzia egitean esaten baitzuten zimitorioan egiten zirela.

Mende askoan elizen barruan kokatutako hilobietan praktikatu zen ehorzketa, halako moldez non debekua dekretatu zenean hilerrietako ehorzketen aurka erresistentzia handia sortu zen herritarren aldetik. Azkenik, praktika hori nagusitu zenean, elizako hilobiak lehentasuna izaten jarraitu zuen, sinboliko bihurtuta, hilerriko hilobi errealaren gainetik eta erritualik gehienek lehenengoari lotuta jarraitu zuten. Duela nahiko gutxi hasi zen garrantzia hartzen hilerria errituei dagokienez, elizako hilobiak kentzen ziren neurrian. Tenpluen barruan ehorzteko debekuak hilerri berriak egin beharra ekarri zuen, edo lehendik elizen inguruetan zeudenak berrerabiltzea. Azken kasu horrek, zabalduena Euskal Herri kontinentalean, eragin du ohikoa izatea bisitarien presentzia esparru horretan, alderdi penintsularrean ez bezala.