127 728
ediciones
Cambios
sin resumen de edición
== Ardiak eta arkumeak. Ardikiak ==
Ardiaren okelari ''ardikia ''(Zeanuri-B) deitzen zaio, eta ahariarenari ''zikirokia ''(LuzaideNLuzaide-N). Oso ohikoa izan da horren kontsumoa lurraldeko eskualde askotan duela berrogei edo hirurogei urte arte, baina gaur egun kontsumo hori urrituta dago.
=== Sakrifizioa ===
Ardia hiltzea etxeko gizonaren lana da; hestebeteak egiteaz eta okelaren kontserbazioaz, aldiz, emakumea arduratzen da.
Abuztuan, ardi antzu bat erosten zitzaien artzainei, ''antzue, ''errape ihartua duena, ''errape-galdue, '', edo hausnar ahuldua duena, ''ausnerrea gelditu. ''. Urrira arte gizendu egiten zituzten, eta urriaren amaieran hil. Abere osoa aprobetxatzen zen: hesteekin odolkiak egiten ziren, okela zezinatan gordetzen zen, eta larruazala, ''ardi-narru ''(Zeanuri-B), saldu egin ohi zitzaien traperoei.
== Untxiak ==
Etxeko hegaztiak oso antzinatik baliatu izan dira; batez ere, oilo, kapoi, ahate eta usoak, eta, neurri txikiagoan, barnealdeko eremuetan, indioilarrak. Hala ere, horien okelaren kontsumoa ez da ohikoa, apartekoa baizik, gehienetan jai eta gertakari jakin batzuei lotutakoa.
=== Oiloak, oilaskoak, kapoiak eta oilarrak ===
Oiloaren okelak eta harekin egindako saldak, ''oilosalda ''edo ''oilozopa ''(arrunta), estimazio handia zuten antzina, eta jaiegunetako aparteko jakia ziren.
{{DISPLAYTITLE: IV. ETXEKO ABEREAK ABEREEN HILTZEA}} {{#bookTitle:Etxeko Elikadura Euskal Herrian|Alimentacion_domestica_en_vasconia/eu}}</div>
