Cambios

Dirudienez, zoruaren erregimena komunala izan da denbora askoan; gutxienez mendiko eta bizigunerik gabeko eremuetako bazkalekuena. Eskuarki lur behereak eta biziguneetatik gertukoak izan ziren lantzen lehenak eta, horrenbestez, jabetza partikularreko erregimenera iragaten ere aurrenekoak, komunitateak gainerako zoruaz askatasun osoz baliatzen jarraitzen zuen bitartean. Lurra laborantzarako luberritzea zelaiak eta bazkalekuak bereganatuz egin zen; bazkaleku berriak baso naturalari lekua kenduz lortu ziren.

Lur komunalen ezaugarria zen ez zirela inorenak ere, komunak baizik. Euskaraz bada egoera hori ondo adierazten duen esaldi bat: «inorena ez den basoa»; hau da, inoren jabetza ez den mendia edo, beste hitz batzuekin esanda, guztiena den mendia.