Cambios

Saltar a: navegación, buscar

Preambulo Ritos funerarios en vasconia/eu

70 bytes eliminados, 11:37 13 dic 2017
Página creada con «XX. mende hasierako urteetara arte, Hego Euskal Herrian ohitura zen hildakoei eliz ba­rruan lurra ematea. Etxe edo familia bakoitzak elizaren zoruan zeukan lurperatze-leku...»
Elizkizunak ez dira bakarrik hileta-egun ho­rretara mugatzen. Etxekoek, senideek eta auzo­rik hurbilenek, dolualdiak irauten zuen arteko elizkizun guztietan parte hartu behar zuten. Hauen artean aipa daitezke ondretako meza, hileta ondoko bederatziurrena, eta Nafarroan arimen aldeko hileroko eguna. Dolualdia urteu­rreneko mezarekin amaitzen zen, hil eta urtebe­tegarrenean hiletaren antzeko elizkizuna izaten zela.
Hasta las primeras décadas del siglo XIX fue práctica habitual en Vasconia peninsular el que los muertos fueran inhumados en el interior de las iglesiasXX. Cada casa o mende hasierako urteetara arte, Hego Euskal Herrian ohitura zen hildakoei eliz ba­rruan lurra ematea. Etxe edo familia tenía asignado en la nave del templo un lugar de enterramien­tobakoitzak elizaren zoruan zeukan lurperatze-leku bat, una sepulturahi­ lobi bat. Cuando posteriormente cons­truyeron cementerios alejados de los templosGerora kanposantu edo hilerriak elize­tatik aparte egin zirenean, las casas retuvieron las antiguas fuesas en la igle­sia y siguieron realizando en ellas los ritos mor­tuorios de antañoetxeek aurrerantzean ere gorde zituzten euren hil-lekuok elizetan eta aintzineko hileta-ohikuneak gauzatzen zituzten euretan.
Esta sepultura simbólica, con su ajuar propio de hacheros, ''argizaiolas, ''paños y manteles venía a ser un altar funerario donde se ejercía el culto a los difuntos de la familia.
127 728
ediciones