127 728
ediciones
Cambios
Página creada con «Hilobi sinboliko hau, defuntuentzako aldare bat bezala zen, bere argizaiola, zamau eta oihalekin apaindua, etxeko defuntuen alde otoitz egin eta opariak eskaintzeko lekua.»
XX. mende hasierako urteetara arte, Hego Euskal Herrian ohitura zen hildakoei eliz barruan lurra ematea. Etxe edo familia bakoitzak elizaren zoruan zeukan lurperatze-leku bat, hilobi bat. Gerora kanposantu edo hilerriak elizetatik aparte egin zirenean, etxeek aurrerantzean ere gorde zituzten euren hil-lekuok elizetan eta aintzineko hileta-ohikuneak gauzatzen zituzten euretan.
La responsabilidad de activar las luces que ardían en ella y de hacer ofrendas en sufragio de los difuntos familiares ha recaído tradicionalmente sobre la mujer principal de la casa. Esta obligación figuraba antaño en las capitulaciones matrimoniales y la transmisión del cargo de presidir la sepultura de la casa se llevaba a cabo mediante una toma de posesión ritualizada, ''sepultura hartzea, ''que tenía lugar en la misa mayor de un domingo previamente señalado.
