Cambios

Saltar a: navegación, buscar
sin resumen de edición
Lehenago, Eskual Herrian, erran nahi baita 14-18ko gerla aitzinian eta denboran, Xiberuko mendietan artzaiñak hanitx gazte ziren. Gure olhan, Arhansüsen, bazen sei xotx, arren sei artzaiñ. Nik banian hamabi urthe eta zaharrenak hamabost. Sei haurrek egiten züen sei gizonen lana. Hatsarrian, bagünian artetik «aitatto» bat irakusteko nola behar güntian egin gaznak eta beste lanak. Bena arrastirietan ezkünian lanik. Eta artzaiñek etzüen kartarik ez eta deüsere irakurtzeko.
 
 
 
* Jean Baratçabal (1903-1990). ''Argitaragabea.''
Libertitzeko baziren bi jokü: botü lüzia eta urdanka. Botü lüzian, ezta mürrü beharrik. Sarian, ordokian, ezarten güntian gure makhilak trebes erditan eta hiru aldiz, hiru beste aldiez, pelota partida egiten günian. Pelota gihaurek egina: ezpeikünian sosik larrüzkoaren erosteko! Goma delako kanika handi bat egoserazirik, haren üngürüan ilhe-hari ahal bezaiñ biribil ezarririk eta ürhentzeko, ilhia untsa josirik. Hola zen gure pelota!
Urdanka jokü hortan aritzeko, jokülariek behar düe izan gazte, zilhar-bizia bezala, zalhe. Eta begikhaldia hanitx hon!
<div style="text-align:left">''(Jean Baratçabalen, 1903-1990)''</div>
[En tiempos pasados en Vasconia, antes de la guerra de 1914-1918, los pastores de las montañas de Zuberoa eran muy jóvenes. En nuestra cabaña, en Arantsusi, había seis ''xotx ''[seis funciones diferentes, establecidas por sorteo, de los cuidadores del mismo rebaño], por lo tanto, seis pastores. Yo tenía doce años y el mayor quince. Los seis niños hacíamos el trabajo de seis hombres. Al principio teníamos, entre nosotros, un «padrecito» que nos enseñaba cómo debíamos elaborar los quesos y llevar a cabo los demás trabajos. Pero por las tardes no había trabajo y los pastores no tenían cartas para jugar ni algo para leer.
127 728
ediciones