:“...herri medikuntza, zentzurik zabalenean hartuta, kultura bakoitzak munduaren gainean duen ikuspegiaren erakusle eta laburpena da, bai eta bere ezagutzen iragazkortasun eta hedapenaren eredu ere”<ref>Jordi PABLO i GRAU. “La medicina popular de Black un siglo después” in William G. BLACK. ''Medicina popular''. Bartzelona: 1982.</ref>.
El poco interés de los etnógrafos por la medicina popular quizá derive del hecho de que se ha abordado esta materia como si se tratase de obtener un recetarioHerri medikuntzaren alorra, sarritan, errezetak lortzeko baino ez da landu izan: ante una enfermedad se conoce un remediogaixotasun bakoitzerako erremedio bat ezagutzen da, normalean landareekin lotua, generalmente ligado a una especie vegetaleta landare hori modu berezi batean erabiltzen da. Beharbada, que se aplica de una determinada maneraarlo hau lantzeko era hori izan daiteke etnografoek herri medikuntzaren gainean hain interes eskasa erakusteko arrazoietako bat. Incluso hoy en día cuando los medios de comunicación han retomado el interés por estas prácticas tradicionalesGaur egun ere, lo hacen desde esta perspectiva “recetista” que poco tiene que ver con los conocimientos populareskomunikabideek teknika tradizionalei buruz ardura erakutsi dutenean, “errezeta-grina” horretatik ekin diote, eta horrek zerikusi gutxi dauka herri jakintzarekin. En esta especie de vuelta atrás se esconde una tendencia muy recienteNolabaiteko atzerapauso horren oinarrian joera berri samar bat nabari da, la del interés por lo naturalhau da, gauza naturalen gaineko jakin-nahia; ¿qué puede ser más natural que el recurrir a una plantamedizinak farmazia batean erosi beharrean, sobre todo si es recogida por uno mismo en el montezer dago landareak erabiltzea baino gauza naturalagorik? Eta, frente a la práctica más extendida de adquirir el medicamento equivalente en una farmacia?are gehiago, norberak basoan hartzen baditu.
Pero la medicina popular oculta una sabiduría que va más allá del remedio en sí. La mayor parte del volumen que ocupa la presente obra, toda ella fruto de los conocimientos que han atesorado nuestros informantes, recoge una información que podríamos denominar de naturaleza empírica. Sin embargo hemos podido constatar, unas veces de boca de nuestros encuestados actuales y otras recurriendo a la escasa bibliografía sobre el tema que se publicó en décadas pasadas, una serie de datos que nos permiten vislumbrar una forma de entender la salud y la enfermedad -en definitiva el cuerpo humano- diferente a la percepción actual.