Cambios

Saltar a: navegación, buscar

Jose miguel de barandiaran/eu

26 bytes eliminados, 07:43 9 sep 2019
Página creada con «Ikasketa teologikoak egiten ari zela krisi intelektual bat izan zuen, eta erlijioaren jatorriari eta erlijioen historiari buruzko irakurketei ekin zien. 1913an Leipzigeko U...»
José Miguel de Barandiaran 1889an jaio zen Gipuzkoako Ataun herrian. 1904an Baliarraingo (G) ikastegian sartu zen latineko eta humanitateetako ikasketak egitera. 1906tik 1912ra bitartean Filosofia eta Teologia ikasketak egin zituen Gasteizko Kontzilio Apaiztegian. Geologia, fisika eta matematikak interesatu zitzaizkion, eta bere kabuz ikasi zituen frantsesa, alemana eta ingelesa. Ordena Sakratuetara sartu aurretik Irakasletza ikasi zuen bere kabuz, eta maisu titulua eskuratu zuen Gasteizko Eskola Normalean.
Durante sus estudios teológicos sufrió una crisis intelectual y comenzó sus lecturas acerca de los orígenes de la religión y de la historia de las religionesIkasketa teologikoak egiten ari zela krisi intelektual bat izan zuen, eta erlijioaren jatorriari eta erlijioen historiari buruzko irakurketei ekin zien. En 1913 acudió a la Universidad de Leipzig 1913an Leipzigeko Unibertsitatera (Alemania) para seguir un curso impartido por Wilhem Wundtjo zuen, Wilhelm Wundtek emandako ikastaro batera. Las orientaciones allí recibidas y la posterior relación con este profesor dirigieron sus investigaciones antropológicas y etnográficas hacia su entorno cultural y supusieron el alejamiento de la ciencia puramente librescaHan jasotako orientabideek eta irakasle horrekin gero izan zuen harremanak bere inguru kulturalera zuzendu zituzten Barandiaranen ikerketa antropologiko eta etnografikoak, eta liburuetan soilik oinarritutako zientziatik urrundu zuten. En 1914 fue ordenado sacerdote en Vitoria1914an abadetu zen Gasteizen. En 1915 fue enviado a la Universidad Eclesiástica de Burgos donde obtuvo la licenciatura en Teología1915ean Burgosko Eliza Unibertsitatera bidali zuten, eta, han, Teologiako lizentziatura eskuratu zuen.
En 1916 se incorporó como profesor de ciencias en el Seminario de Vitoria, donde permaneció hasta 1936. Las leyendas populares que recogió en Ataun sobre “gentiles enterrados en Aralar” le llevaron al descubrimiento de una estación dolménica. La publicación de estos hallazgos le permitió establecer una prolongada relación con los profesores Telesforo de Aranzadi y Enrique Eguren. A partir de entonces continuó sus prospecciones arqueológicas combinando este interés por la prehistoria con la recogida de datos etnográficos.
127 728
ediciones