Cambios

Saltar a: navegación, buscar

Jose miguel de barandiaran/eu

23 bytes eliminados, 07:44 9 sep 2019
Página creada con «Gasteizko Apaiztegiko zientzietako irakasle hasi zen lanean 1916an, eta han aritu zen 1936ra arte. “Aralarren ehortzitako jentilak” gaitzat zituzten kondairak jaso zitu...»
Ikasketa teologikoak egiten ari zela krisi intelektual bat izan zuen, eta erlijioaren jatorriari eta erlijioen historiari buruzko irakurketei ekin zien. 1913an Leipzigeko Unibertsitatera (Alemania) jo zuen, Wilhelm Wundtek emandako ikastaro batera. Han jasotako orientabideek eta irakasle horrekin gero izan zuen harremanak bere inguru kulturalera zuzendu zituzten Barandiaranen ikerketa antropologiko eta etnografikoak, eta liburuetan soilik oinarritutako zientziatik urrundu zuten. 1914an abadetu zen Gasteizen. 1915ean Burgosko Eliza Unibertsitatera bidali zuten, eta, han, Teologiako lizentziatura eskuratu zuen.
En 1916 se incorporó como profesor de ciencias en el Seminario de VitoriaGasteizko Apaiztegiko zientzietako irakasle hasi zen lanean 1916an, donde permaneció hasta 1936eta han aritu zen 1936ra arte. Las leyendas populares que recogió en Ataun sobre “gentiles enterrados en Aralar” le llevaron al descubrimiento de una estación dolménica“Aralarren ehortzitako jentilak” gaitzat zituzten kondairak jaso zituen Ataunen, eta horiek trikuharri-gune bat aurkitzera eraman zuten. La publicación de estos hallazgos le permitió establecer una prolongada relación con los profesores Aurkikuntza horien argitalpenak Telesforo de Aranzadi y eta Enrique Egurenirakasleekin luzaz iraun zuen harremana izateko bidea zabaldu zion. A partir de entonces continuó sus prospecciones arqueológicas combinando este interés por la prehistoria con la recogida de datos etnográficosOrdutik aurrera prospekzio arkeologikoekin jarraitu zuen, historiaurreari buruzko interes hori datu etnografikoen bilketarekin konbinatuz.
En 1921 comenzó a publicar con periodicidad mensual la revista ''Eusko-Folklore. Materiales y Cuestionarios'', que perduraría hasta 1975. Este mismo año creó la ''Sociedad de Eusko-Folklore''. Los trabajos de campo de sus miembros se publicaron en el ''Anuario de la Sociedad de Eusko-Folklore'', que después pasó a denominarse ''Anuario de Eusko-Folklore'' y que perdura hasta la actualidad.
127 728
ediciones