Ganaduaren elikadura asko aldatu da; gero eta jateko gehiago inportatzen dituzte abeltzainen ustiaketak dauden lekuetara; jateko hori, pentsu moduan normalean, urrunetik dator sarri. Hori dela-eta, abeltzaintzak lurrarekiko tradizionalki izan duen lotura hautsi du nolabait. Elikadura-sistema horren ondorioetako bat honako hau da: klima eta larreak zirela eta, espezie batzuk hazi ezin ziren lekuetan hazteko aukera.
La intensificación de la explotación ganadera ha acarreado transformaciones tan radicales como la ocurrida con el estiércolAbeltzaintza-ustiaketaren intentsifikazioak aldaketa bortitzak ekarri ditu, hala nola satsaren kasua. El estiércol de los animales domésticos fue en tiempos pasados un elemento imprescindible para mantener la fertilidad de las tierras que aportaban alimentos vitales en economías de subsistenciaAbereen satsa lurraren emankortasunari eusteko elementu garrantzitsua izan zen antzina. El incremento y la concentración de la cabaña bovina junto a las nuevas formas de explotación han transformado el estiércol seco de antaño en «purines» que no tienen aplicación como abono en la agriculturaLurrak, cuya superficiebestetik, por otra parteoinarrizko elikagaiak ematen zituen iraupeneko ekonomia aurrera eraman ahal izateko. Behien familiako abereen azienda handitzeak eta kontzentratzeak, se ha reducidozein ustiaketa modu berriek sasoi bateko sats lehorra minda bihurtu dute. Minda hori ezin da nekazaritzan ongarritzat erabili nabarmen gutxitu diren soroetan. Lo que en tiempos pasados fue una fuente de riqueza se ha convertido en un serio problema de contaminaciónGarai batean aberastasun-iturri izan zena kutsadura-arazo da gaur egun.
[[File:3.6_Etable_actuelle_Hazparne_2000.png|frame|Étable actuelle. Hazparne (L), 2000.]]
