<languages></languages>
Hemengo liburu honekin On Joxemigel Barandiarangoak eratu eta eragin zuen Atlas Etnografikoaren lanak, aurrera darrai. Honetara gauzatuz doa berak gogo beroz bultzatu zuen egitasmoa, lehenaren ezagutza, nondik gatozen jakitea laguntasuna da gaur egun zer garen ulertzeko uste baitzuenSe estudian los ritos funerarios domésticos. Gure lehenean sakontzen dugun bitartean bateratu egiten ditugu zientziaren emanak eta ikerketaren bitartez jasotako emaitzakSe inicia con los presagios que anuncian la muerte. Lan hori zentzuz egiteko beharrezkoa da tokian tokiko ikerlana. Beronekin bateraAdemás se relata la agonía, ohituren bilketa eta aukera eginez, denboran zehar guregana heldu izan diren agiri eta idatziekin erkatu behar dalas atenciones al agonizante y las causas de la prolongación de esta situación o los remedios para poner fin a la misma. Lan hori da batik bat egiten dihardutena Euskal Herriko Etniker Taldeek Eusko Jaurlaritzako Kultura Sailaren laguntza eta eraginarekin. Obra honen bateratzaile nagusia eta zuzendaria Ander Manterola dugu, eta haren xede nagusia gure kultura hobeto ezagutarazi, eta Atlasaren argitarapenaren bidez zabaltzea litzateke, lana aldez aurretik erabakitako gaietan eta aleetan banatuz. Euskal Herriko Atlas Etnografikoaren lehenengo bi atalek, ''La Alimentación Doméstica'' (Etxeko Elikadura Euskal Herrian) lehenengoa eta ''Juegos Infantiles ''(Haur Jokoak Euskal Herrian) bigarrena, guztiz harrera ona izan zuten eta han-hemen oso eritzi onak jaso. Bi ikerketok gure tradizioen transmisioak, belaunaldiz belaunaldi, duen garrantziaren berri eman dezakete, gure herriaren kultur altxorraren nondik norakoak zehaztuz. Eusko Jaurlaritzaren Kultur Ekintzak, bere xede nagusien artean, gure ondarea berreskuratu eta hedatzea du helburu, eta ''Ritos Funerarios en Vasconia ''(Heriotz Ohikuneak Euskal Herrian) izeneko liburu hau agertzea ibilbide honetako beste urrats bat izango litzatekeDespués se describen el ritual de preparación de la casa y del dormitorio del agonizante para recibir el viático.
Liburu honek heriotzarekin lotuta dauden ohitura eta ohikuneak biltzen dituenez geroUna vez se ha producido el óbito, Euskal Herria bere luze-zabaletan ezagutzeko bidea ematen diezagukela actividad doméstica se paraliza y la casa mortuoria se pone de luto. Es la hora de comunicar la muerte. Se amortaja el cuerpo, se vela el cadáver, se habilita la estancia mortuoria y se coloca al difunto en el ataúd que, portado por los anderos, bai bakarkako ekintzetan zein taldeka egiten direnetanserá conducido a la iglesia por el camino mortuorio. Hain da hala ezen herri bat ezagutzeko modurik onena hauxe dela esaten den: herri horrek hilaginean daudenak nola zaintzen dituen eta bere hildakoei azken agurra nola ematen dienA partir de ahí el cortejo fúnebre, vestido de luto para la ocasión, seguirá un orden determinado, horrek argi adierazten duelako nola ulertzen duten bizia beraocupando un lugar preeminente los portadores de ofrendas. La introducción de vehículos han modificado profundamente estas costumbres.
Hogeita lau kapitulutan zeharDespués se describen los acontecimientos que se suceden en la iglesia parroquial tales como las exequias y los funerales, obra honek heriotz ohikuneen taldea azaltzen digu: hildakoaren etxean egiten direnak, Elizakoak eta gaubelalas honras y las misas de aniversario; hilkutxa elizarainoko segizioan andabideetan zehar eramateari lotzen zaizkionak; hiletak eta jarlekuetan egiten diren eskeintzak, etatambién las ofrendas que se hacían en las sepulturas de las iglesias. El sepelio previo o posterior a la misa de entierro, azkenikel regreso a la casa mortuoria y los banquetes fúnebres y la indumentaria y duración del tiempo de duelo. Las conmemoraciones colectivas por los fieles difuntos, lur-emateko erabili izan diren tokiak eta erak eta hilerriaklas numerosas cofradías y asociaciones religiosas surgidas en el país en torno a la muerte y las distintas formas de inhumación. Por último las creencias y leyendas populares sobre aparecidos y ánimas errantes.
Arlo guzti hauek Etnikerrek modu bikainean jaso ditu bere ikerlanak egitean herriohiturak bilduz, eskualde euskaldunetan zein erdaldunetan. Gure ustez, aurrekoetan jaso izan den bezela, interesgarri izango da obra hau kontsultagai gisa eta azterketa berrietarako gai bezela, bai arlootan adituentzat bai orokorrean irakurle izan daitekeen edonorentzat.<p style="text-div align: right;"><span style="font-size:smaller;center">'''M. Karmen Garmendia Lasa'''<br/nowiki> Eusko Jaurlaritzako Kultura Sailburua* * *</spannowiki></pdiv> {{DISPLAYTITLE: Aurkezpena}}&emspnbsp;
Contenidos Trabajo de campo llevado a cabo en 85 poblaciones (Álava: 18; Bizkaia: 17; Gipuzkoa: 13; Navarra: 18; Vasconia Continental: 19). Campaña de investigación realizada en 1990. Publicación del tomo: 1993, reedición: 2005). Fue primordial la información obtenida en el País Vasco continental en el bienio 1987-89 por el grupo Etniker Iparralde, beneficiario de la beca de etnografía José Miguel de Barandiaran, que aplicó la Presentación:encuesta en 69 localidades de los tres territorios norpirenáicos; para esta obra se tuvieron en cuenta fundamentalmente los materiales de 19 encuestas seleccionadas.
<div class="subindice">
=== [[Introduccion_Ritos_funerarios_en_vasconia|Introducción]] ===
=== [[Preambulo_Ritos_funerarios_en_vasconia|Preámbulo]] ===
</div>
{{DISPLAYTITLE: Presentación}} {{#bookTitle:Ritos Funerarios en Vasconia | Ritos_funerarios_en_vasconia}}
