Diferencia entre revisiones de «Ritos funerarios en vasconia/eu»

Revisión del 08:44 25 feb 2020

Etxe-auzoetako heriotza-ohikuneak: heriotzaren zantzuak, hiltamua eta heriotzaren ondoko ospakizun erlijiosoak.

Estelas funerarias. Irulegi (NB). Fuente: Michel Duvert, Grupos Etniker Euskalerria.

Duelo femenino. Sara (L). Fuente: Veyrin, Philippe. Pays Basques de France et d’Espagne. Paris-Grenoble, 1951.

Anuncio de la muerte a las abejas. Fuente: Gure Herria.

@@ Línea 22: / Línea 22: @@
 ====[/atlas/ritos/Sepulturas-en-la-nave-de-la-iglesia-Amezketa-1990.jpg|Sepulturas en la nave de la iglesia. Amezketa (G), 1990. Fuente: Antxon Aguirre, Grupos Etniker Euskalerria.|Antzina, etxe bakoitzak ehorzketa-lekua zeukan esleitua elizaren barruan. Ehorzketak hilerrietan egiten hasi zirenean, elizako hilobi zaharra hilobi sinboliko bihurtu zen, eta familiako defuntuak gurtu eta beren aldeko eskaintzak egiten ziren bertan.||]====
-====[/atlas/ritos/Toque-de-campana-anunciando-la-muerte-Beasain.jpg|Toque de campana anunciando la muerte. Beasain (G). Fuente: José Zufiaurre, Grupos Etniker Euskalerria.|Los toques de campana han constituido una forma de comunicar la muerte muy efectiva en poblaciones rurales.||]====
+====[/atlas/ritos/Toque-de-campana-anunciando-la-muerte-Beasain.jpg|Hil-kanpaiak. Beasain (G). Iturria: José Zufiaurre, Etniker Euskalerria Taldeak.|Landa-eremuetan, kanpai-hotsak oso modu eraginkorra izan dira heriotzaren berri emateko.||]====
 ====[/atlas/ritos/Cortejo-funebre-1925.jpg|Cortejo fúnebre, c. 1925. Fuente: Antxon Aguirre, Grupos Etniker Euskalerria.|Existían caminos específicos por los que se llevaba el cuerpo del difunto desde la casa mortuoria hasta la iglesia y el cementerio.||]====