Txarri-elia. La piara de cerdos

De Atlas Etnográfico de Vasconia
Saltar a: navegación, buscar

Baten, seguru, ortik Gallotik Kolaziñorantz joan ei zan andra bat abemariak jo eta gero, eta ba alakoren baten non agertuten jakon txarri-eli bat urrumotsetan. Eta ba berak bigarrenez abemariak errezadu eta orpoetan ar barik kogidu euan etxea.

Etxekoak aretan patxada aretan ikusirik esan ei eutsien:

– Txarri-elia diñoskuzu? Zergaitiño ez dozu ba bat etxerako ekam?

– Zagozie ixilik! —erantzun ei eutsien—. Orreek erdia txarria eta erdia arimea dira. Orreekaz egun argiz apartadu obe, zein norberari be kondenadu edo dana dalakoa sugertadu ez egiteko! (Galdakao-B)[1].

Al parecer en cierta ocasión una señora fue desde el Gallo hacia Bedia, tras el toque del ángelus del anochecer. Y hete aquí dónde se le aparece una piara de cerdos gruñendo. Rezó las avemarías por segunda vez y a todo correr alcanzó a llegar a casa.

Los de casa al verla de semejante traza le dijeron:

– ¿Dices haber visto una piara de cerdos? ¿Y cómo no se te ha ocurrido traer uno a casa?

– ¡Haced el favor de callaros! —dicen que les contestó— Esos son mitad cerdo y mitad alma. Si te encuentras con ellos incluso en pleno día, mejor alejarte, porque pueden arrastrarte a la condenación o a algo parecido.


 
  1. Juan Manuel ETXEBARRIA. Gorbeia inguruko Etno-Ipuin eta Esaundak. Bilbao, 1995, p. 278.