Diferencia entre revisiones de «Gauerdiko meza. El cura a falta de una misa»
| Línea 22: | Línea 22: | ||
– Badago elixa onetan mezia erasoko leuketenik niri? | – Badago elixa onetan mezia erasoko leuketenik niri? | ||
| + | |||
| + | Sankristeuek kontestau eutsela ba ze: | ||
| + | |||
| + | – Parte onekoa bada, bai jauna. | ||
| + | |||
| + | – Ogetamar urte daroadaz meza baten faltan zeruen sartzeko da auxe meziau akabetan dodanien sartzen naz zerure —esan eutsiela—. | ||
| + | |||
| + | O sea ke, meziori zelebrau euela, ta antxe despedidu zirela, agur eindde, esaten euren (Amorebieta-Etxano-B)<ref>Jose Mª ETXEBARRIA. “Zornotzako siniskerak eta ipuinak” in ''Etniker-Bizkaia'', VIII (1987) pp. 175-176.</ref>. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
<div align="right">[[Apendice_Relatos_de_aparecidos|'''↵''' Volver al apartado principal]]</div> | <div align="right">[[Apendice_Relatos_de_aparecidos|'''↵''' Volver al apartado principal]]</div> | ||
{{#bookTitle:Ritos Funerarios en Vasconia | Ritos_funerarios_en_vasconia}} | {{#bookTitle:Ritos Funerarios en Vasconia | Ritos_funerarios_en_vasconia}} | ||
| + | | ||
Revisión del 11:20 25 feb 2019
Mutill zaar bat elixara joaten zan illuntzetan —aittek esaten euen ori— beren errezuek edo beren oraziñoak edo beren kapritxoa eitten. Ta egon zan bere zerien, ta bera konturetu orduko atiak, elixakoak, itxi zituezan, esaten euren.
Ta bakarrik, billurrez-billurrez egon zala da gauerdia pasau zanjan, abade bat sartu zala atetik, elixatik, ta joan zala arin. A sartu zanean ba, berak urten egingo dauelakoan, baja atia itxitte. Ta abadia joan zala altara aurrean erreberentzia eginda sankristeriera. Jantzita etorri zala, ta esan euela ze:
– Badago elix onetan, por si akaso, lagun bat mezia niri erasoko deustenik?
Eta billurregaz ez eutsela ezer kontesteu. Ta egon zala apur baten da Mor etxakonien agertu joan zala atzera ta erantzi da atzera urten euela. Da urten euen orduen —abadiak— joan zala arin ostabe atera, baja atia itxitte. Ta gero egune zabaldu aniño ba antxe egon bier. Ta goixien atiak zabaldu eurezanien, elixakoak, ba urten euela ta etxera joan da dirdirike egon zala. Ta a ber ze pasetan jakon, ta:
– Auxe ta auxe pasau jat. Elixan egon naz da abade bat sartu da, gauerdia pasau danien, ta joan da sankristeiriera, ta etorri da jantzitte mezia esateko ta esan dau ze a ber badagon elix onetan iñor mezia erasoko leukenik. Njk eztotset kontesteu, billur ixen naz-ta, eztot euki adorerik-eta.
Da urrungoko egunien:
– Gaur joango zinttikez?
Da:
– Bai.
Da joan zirela bera ta ba sankristeua edo lagunen batzuk, zenbat eztakit nik ixengo zjren.
Da bardin etorri zala. Sartu zala atetik baia atia jtxitte egon zala. Da joan zala sankristeriera, jantzi sankristerien, etorri zala altarara da esan cuela ze:
– Badago elixa onetan mezia erasoko leuketenik niri?
Sankristeuek kontestau eutsela ba ze:
– Parte onekoa bada, bai jauna.
– Ogetamar urte daroadaz meza baten faltan zeruen sartzeko da auxe meziau akabetan dodanien sartzen naz zerure —esan eutsiela—.
O sea ke, meziori zelebrau euela, ta antxe despedidu zirela, agur eindde, esaten euren (Amorebieta-Etxano-B)[1].
- ↑ Jose Mª ETXEBARRIA. “Zornotzako siniskerak eta ipuinak” in Etniker-Bizkaia, VIII (1987) pp. 175-176.
