Resumen

De Atlas Etnográfico de Vasconia
Revisión del 07:17 11 feb 2019 de Admin (discusión | contribuciones) (Página creada con «Zenbait kapitulutan elizako jarlekuak deskribatzen dira, hildakoei eskeinitako argiak, ogiak eta diruak, eta lur-emateko moduen aldakuntza. Honekin batera segizioak encera...»)
Saltar a: navegación, buscar
Otros idiomas:
Inglés • ‎Español • ‎Euskera • ‎Francés

Ritos Funerarios en Vasconia (Heriotz Ohikuneak Euskal Herrian) Euskal Herriko Etniker Taldeek eginiko ikerlan etnografikoa da, On Joxemiel Barandiarangoak eratutako Euskal Herriko Atlas Etnografikoaren zati dena. Liburu hau, Atlaseko X.a, gaurdaino argitaratuen artean hirugarrena da. Aurreragoko biak, La Alimentación Doméstica en Vasconia (Etxeko Elikadura Euskal Herrian) eta Juegos Infantiles en Vasconia (Haur Jokoak Euskal Herrian) 1990ean eta 1993an kaleratuak dira.

Ikerlana Euskal Herrian egin da, Europako mendebaldean, iparraldean Aturri ibaitik hasi he- goaldean Ebro ibairaino hedatzen den herrialdean. Espainiako Estatuko bi administrazio politikok (Euskal Autonomi Elkartea eta Nafarroako Foru Komunitatea) eta Frantziako Pyrénées Atlantiques Departamentuak osatzen dute hau. Guztira 20.531 km2 ditu eta 2.937.151 biztanle (1990. urteko datuak).

Tokian tokiko lana Araba, Bizkaia, Gipuzkoa, Nafarroa, Nafarroa Beherea, Lapurdi eta Zuberoa- ko 85 herritan egin da. Herriok aukeratzeko erizpide, ikertu nahi izan den lurralde bakoitzeko banaketa berezia eta eskualde-moten ugaritasuna (baserria, hiria eta kostaldea) hartu izan dira kontuan. Erabilitako galdeketa etnografikoa Guía para una encuesta etnográfica (Inkesta etnografikorako gida, II. kap., «Etxeko taldearen ohiturak») izan da, On Joxemiel Barandiarangoarena, eta bertan heriotzaren ohikuneei eskaintzen zaizkien galderak batipat (II. 238tik II. 272ra arteko itaunak).

Obraren hariari jarraituz, heriotzarekin lotura duten ohikuneek beraiekin batera dakartzaten ekintzak deskribatzen dira. Hasteko hildakoaren etxean egiten direnak: hilzoria, Elizakoak, hilme-zukariak, hilaren beztitzea, gaubela. Gero hilkutxa elizaraino eramateari lotzen zaizkionak: andabideak, ahokuaren osakera eta dolu jantziak, aurrogia eta eskeintzak, hileta-meza.

Zenbait kapitulutan elizako jarlekuak deskribatzen dira, hildakoei eskeinitako argiak, ogiak eta diruak, eta lur-emateko moduen aldakuntza. Honekin batera segizioak encera berriro egiten duen bidea, bertan egin ohi ziran otorduak eta etxekoen dolu-aldia eta hildakoei eskeinitako egunak eta ospakizunak.

En apartado de las creencias se exponen los hechos considerados como presagios de muerte, así como las creencias sobre el destino del alma y los relatos sobre aparecidos y ánimas errantes.

Tanto los dos volúmenes anteriores como éste dedicado a los ritos funerarios y los posteriores que completarán el Atlas etnográfico pretenden estudiar el grupo humano de Vasconia en sus diversas manifestaciones. En este estudio se tiene en cuenta la cultura tradicional tal como ha sido registrada a lo largo de este siglo y las transformaciones contemporáneas que se observan en la misma.